Stop and smell those damn roses
Het leven raast voorbij en we rennen net zo hard mee om de volgende trein te halen. We willen niks missen. Alles moet en moet en moet.
Vandaag stop ik daarmee. Ik weiger dienst. In plaats van de hogesnelheidslijn neem ik een boemeltreintje en kijk uit het raam. Misschien trek ik wel aan de noodrem. Dan kan iedereen uitstappen.
We moeten meer aan die rozen ruiken, mensen!
Vanaf vandaag omarm ik een nieuwe lijfspreuk: stop and smell those damn roses!
Omdat mijn leven het waard is om af en toe bij stil te staan.
Reacties (0)