05/01
Gisteren waren we in de dierentuin, geen tijd voor Hemelse Modder. Wel de verhaallijn in een keer uitgedacht. Weet je hoe dat werkt? Meestal zit in in de auto en zie dan ineens in een flits een film voor me. De film van het boek. Ik voel het gevoel. Soms voel ik dan zoveel dat ik bijna moet huilen.
Er zal een scene in Hemelse Modder komen die zal raken. Binnenkomen! Pure chocolade dus.
Vandaag is een klusjesdag dus van schrijven komt ook niks meer, wel jammer. Ach, de deadline voor dit boek is pas 1 januari 2020. Tijd zat dus…
Gisteren toen we tussen de tijgers en de olifanten stonden, kreeg ik via messenger een berichtje kregen van een bijzonder vrouw. Ik heb haar nog nooit ontmoet, maar we praten af en toe met elkaar via de chat. Ze is een echte leesfanaat en dat is mooi om te zien. Ze heeft voor de Lissabon Brieven echt een dijk van een recensie geschreven. De tijd die ze erin heeft gestopt, dat streelt me echt enorm.
Lees hier de recensie. Mooi toch? Deze dame, Danielle Gemmel, haalt steeds de mooiste quotes uit mijn boeken. Haha, dit zal helemaal gek klinken, maar wanneer ik ze terug lees, denk ik: wauw, heb ik dat verzonnen? Een greep uit de quotes uit De Lissabon Brieven:
p. 20 : Ik verdronk in het zwembad, terwijl jij lag te zonnen. Zo heb ik het laatste jaar van onze relatie beleefd.
p. 21 : Houden van is datgene wat overblijft wanneer het vuur van de verliefdheid is neergedwarreld.
p. 28 : Soms is berusting het beste medicijn, mijn vriend. Je moet in het leven weten wanneer je moet vechten en wanneer je los moet laten…
p. 84 : De stilte van de nacht klinkt als een zachte fluisterstem in zijn oren.
Ik ga toch proberen vanavond een stukje te schrijven! 🙂
Reacties (1)