Interview Kyra Rutgers: Grenzeloze Liefde
Er zijn voor mij een paar auteurs in Nederland waar ik echt een persoonlijke band mee heb en waar ik een vriendschap mee heb opgebouwd. Schrijven kan soms eenzaam zijn en ook af en toe wel eens frustrerend (het schrijven zelf niet maar alles wat eromheen bij komt kijken). Niks is dan fijner om al die gevoelens te delen met iemand die precies weet hoe het voelt. Kyra is een vrouw voor wie ik veel respect heb en is iemand die dicht bij me staat. Ik gun haar de wereld en ik gun de wereld haar boek.
Nog even en dan komt Grenzeloze liefde van Kyra Rutgers uit. De roman is gebaseerd op ware gebeurtenissen uit haar eigen leven.
Het verhaal begint in Blackpool, Engeland, begin jaren negentig. Julia beleeft een intens gelukkige tijd met haar man, de Iraanse zakenman Mohsen, en hun zoontje Omar. Haar nare jeugdjaren met een liefdeloze moeder heeft ze eindelijk achter zich gelaten. Maar dan komt haar schoonfamilie naar Engeland en verandert de idylle in een nachtmerrie. Als Mohsen op een dag samen met Omar verdwijnt, besluit ook Julia tot een drastische aanpak. Ik heb stukken van haar boek al mogen lezen en ik was enorm onder de indruk. Reden te meer om haar eens aan de tand te voelen over de achtergrond van dit persoonlijke boek. Het feit dat Kyra een deel van de opbrengst van haar boek doneert aan de zwerfhondenstichting op Cyprus maakt haar alleen maar nog mooier.
1.Je meest persoonlijke boek komt nu uit, hoe ingewikkeld is het om reacties / recensies te krijgen over iets wat jij zelf hebt meegemaakt?
‘Recensies zijn altijd spannend, ongeacht welk boek je schrijft. Je hoopt altijd dat je de lezers kunt boeien en beroeren met je verhaal, dat is waarvoor je het doet. Heel eerlijk, ik vind het nu extra spannend omdat mijn nieuwe boek wel heel persoonlijk is. Je geeft jezelf bloot en dat maakt kwetsbaar. Mij kwetsbaar opstellen is iets wat ik altijd wel lastig heb gevonden en deed ik tot voor kort alleen bij enkele naasten. Inmiddels heb ik ondervonden dat het ook iets moois kan opleveren door je kwetsbaarheid te laten zien. Kwetsbaarheid brengt herkenning en saamhorigheid. Bovendien, nu ik geleerd heb om mij kwetsbaarder op te stellen, heb ik het afgelopen jaar betere beslissingen kunnen nemen. Beslissingen waarvoor ook begrip kwam. Als je anderen doet geloven dat het altijd goed met je gaat, dan kunnen ze er ook niet voor je zijn of je helpen in minder goede tijden.’
- Was het moeilijk om dit boek te schrijven? Was het een soort verwerking voor je? En waarom wilde je dit verhaal met anderen delen?
‘Ja en nee. Ja, omdat je teruggaat in die moeilijke tijd en het brengt weer allerlei emoties naar boven. Aan de andere kant had ik heel sterk het gevoel dat ik dit boek moest schrijven, het kan andere vrouwen helpen. Wanneer dergelijke dingen je overkomen, wordt nog te vaak gedacht: waarom overkomt mij dit? Ligt het aan mij? Heb ik iets verkeerd gedaan of had ik het anders moeten aanpakken? Vrouwen zoeken vaak de schuld bij zichzelf. Mijn proeflezers reageerden unaniem: ‘Elke vrouw die denkt dat dit haar nooit zal overkomen, denkt er na het lezen van dit verhaal anders over.’ Inmiddels zijn de pijn en het verdriet om ons uiteengerukte gezin allang verwerkt, en daarom kon ik ook nu pas deze gebeurtenis uit ons leven in een roman verwerken. Ik denk ook niet dat ik het tijdens dat verwerkingsproces had kunnen schrijven. Destijds was ik er gewoonweg niet klaar voor om mijn verhaal met anderen te delen. Gevoelens van schaamte, falen en vertwijfeling overheersten toen te veel. Ik heb lang geworsteld met de vraag of ik bepaalde dingen niet anders had moeten aanpakken of oplossen. Haha, zie je… daar ging ik weer, had IK niet…? De schuld weer bij mezelf zoeken.’
- Hoe is het voor je zoon om jouw verhaal te lezen?
‘We hebben er ruim voordat ik wist dat het gepubliceerd zou worden over gesproken. Ik heb altijd open gecommuniceerd met hem over bepaalde dingen die gebeurd zijn, zonder slecht te spreken over bepaalde betrokkenen. Want ik heb altijd gewild (en nog steeds) dat mijn zoon weet dat er veel van hem gehouden wordt, door mij, zijn vader, zijn familie… Zonder zijn toestemming zou het boek er ook niet gekomen zijn. Ik heb er ook bewust mee gewacht totdat hij oud genoeg zou zijn om zijn akkoord te geven voor publicatie.’
- Dat je bent gevlucht met je zoon, heeft dat nog consequenties voor je gehad?
‘Juridisch gezien niet. Mentaal wel natuurlijk. Door het hele gebeuren ben ik altijd een overbezorgde moeder geweest. Altijd bang dat er iets zou gebeuren. Toen mijn zoon nog op de kleuter- en lagere school zat, liet ik de lerares altijd weten dat niemand anders hem mocht ophalen dan ik of de vaste oppas. Ik ben altijd bang geweest voor ontvoering. En toen er later een bezoekregeling kwam, ben ik altijd meegereisd. Tot zijn achttiende. Gelukkig ging dat in harmonie en maakten we met z’n drieën uitstapjes. Zo nam ik bij mezelf de angst voor ontvoering weg en mijn zoon heeft mooie herinneringen aan die gezinsuitstapjes, een win-winsituatie.’
- Wat mogen we nog meer van jou gaan verwachten in de toekomst?
“Nog heel veel boeken, hoop ik. Momenteel werk ik aan een nieuwe feelgood en er staan nog veel nieuwe ideeën op mijn schrijflijst.’
- Wat betekent schrijven voor jou?
‘Schrijven is het leukste wat er is. De verhaallijn, de personages en het plot bedenken… Als ik schrijf begeef ik me in een andere wereld en zit ik in mijn eigen cocon. Het liefst schrijf ik op een mooie, zonnige locatie aan zee, al is dat op dit moment met de coronamaatregelen niet mogelijk. Dus nu schrijf ik op de bank met de laptop op schoot, hond aan mijn voeten en een lekkere cappuccino binnen handbereik. Ik denk dat veel vrouwen, net als ik, na een drukke werkdag behoefte hebben aan ontspanning. Hoe lekker is het dan niet om op de bank te kruipen met een (feelgood)roman? Jezelf even onderdompelen in een andere wereld. Dat ik met mijn boeken kan bijdragen aan dat stukje ontspanning vind ik mooi en fijn.’
- Wat heeft jouw voorkeur: fictie of non-fictie?
‘Ik heb geen voorkeur. En meestal verwerk ik wel wat eigen ervaringen – of die van vriendinnen, uiteraard met toestemming – in mijn verhalen, dus ook in mijn feelgoods. Eigenlijk zijn al mijn boeken daardoor een mix van fictie en non-fictie. Alle elementen zijn uit het echte leven gegrepen, waardoor situaties ook herkenbaar zijn voor de lezers. Zo schreef ik ooit de serie Dagboek van een scheiding voor weekblad Vriendin, dat heel goed werd beoordeeld. Juist omdat veel vrouwen zich herkenden in alle emoties die met een scheiding gepaard gaan. De belevenissen van de hoofdpersonages uit mijn Flamingo-feelgoodserie zijn ook heel herkenbaar voor vrouwen – een gebroken hart, teleurstelling in vriendschappen, twijfels over de juiste beslissingen, relaties, nieuwe liefdes. Mijn boek Buitenspel gezet was fictie, maar ook daarin heb ik een aantal van mijn eigen ervaringen als voetbalvrouw op Cyprus meegenomen. En dat geldt nu dus ook voor Grenzeloze liefde, dat gebaseerd is op ware gebeurtenissen uit mijn eigen leven, aangevuld met de ervaringen van andere vrouwen en een beetje fictie.’
- Grenzeloze liefde is een titel vol betekenis…
‘Klopt. Voor de liefde trok ik de grens over en de liefde voor mijn zoon is eveneens grenzeloos. Ik heb er geeneens over na hoeven te denken. Deze titel kwam meteen in mij op.’
- Je hebt een groot bereik en je hebt het in je om een groot auteur te worden, zou je het willen of heb je de combinatie met je werk ook gewoon nodig ter inspiratie?
‘Uiteraard, welke auteur droomt daar niet van? Daarnaast, ik heb een superleuke job waaruit ik veel voldoening haal. Vooralsnog kan ik mijn baan en het schrijverschap goed combineren. Eigenlijk haal ik nu het beste uit twee werelden. Bovendien biedt het me financieel ook de mogelijkheid om donaties te doen aan stichtingen op Cyprus die zich inzetten voor zwerfdieren. Ik heb zelf een tijdje in een opvang voor straathonden gewerkt op het eiland. Het is hartverscheurend om hulpeloze dieren in nood te zien, tegelijkertijd is het heel dankbaar werk als je iets voor hen kan betekenen, in de vorm van liefde, aandacht en een donatie. Een deel van de opbrengst van mijn boeken gaat daarnaartoe.’
- Veel BN’ers omarmen jouw boeken en daar zullen veel auteurs jaloers op zijn. Je lijfspreuk Hard work pays off straal jij uit. Heb je tips voor beginnende auteurs?
‘Die lijfspreuk blijf ik mooi vinden. Wanneer je iets écht graag wilt, en je haalt de kracht en motivatie vanuit jezelf naar boven, dan lukt het! Tijdens dat proces krijg je uiteraard ook weleens met tegenslagen te maken, maar ook dan moet je gewoon doorzetten. Hup, schouders eronder, wilskracht tonen. En als je dan merkt dat het vruchten afwerpt, kun je met recht zeggen: hard werken wordt beloond! Dat geldt trouwens niet alleen voor het schrijverschap, in je carrière, maar ook in andere situaties. Mijn tip voor beginnende auteurs: geef nooit op! If you never chase your dreams, you will never catch them.’
Lieve Kyra, je antwoorden geven een inkijkje in jouw wereld en jouw leven. Dankjewel daarvoor. Ik kan niet wachten om jouw boek vast te mogen houden!
Reacties (1)