Doorgaan!
De lancering van Nooit meer Bang was een groot succes. Waarom? Ik zag mensen lachen en ik zag mensen huilen. Alle emoties waren aanwezig, net zoals heel veel lieve vrienden en vriendinnen.
Top!
En nu? Nu begint het gevecht om aandacht! Mijn boek moet natuurlijk wel verkocht worden. Niet vanwege het geld (ja, in dit geval trouwens weer wel omdat ik de helft van de royalties af ga staan aan Karen Northshield. Ik wil een steentje bijdragen aan haar herstel!) voor mezelf maar omdat een uitgever natuurlijk wel iets “moet hebben” aan de auteurs waarin ze investeren. Zo werkt het nu eenmaal. Mijn boek kan geweldig zijn en de mooiste recensies ontvangen, wanneer het niet gekocht en gelezen gaat worden, sta ik ook zo weer op straat, zo werkt het gewoon. Niks romantisch aan. Het is een gevecht van de lange adem, van geduld hebben, van gefrustreerd raken, van opstaan en weer doorgaan, van geloof hebben in jezelf en vooral je passie blijven behouden. Ja, ik schrijf omdat het mij goed doet. Ik schrijf omdat ik mensen wil raken. Dat raken van mensen kan alleen door mijn lezerspubliek verder uit te bouwen.
Zou ik alleen voor mezelf kunnen schrijven? Een verhaal typen en denken: nou, dat is weer mooi gelukt? Nee. Het eerlijke antwoord is Nee. Waarom niet? Ik geniet gewoon van de kick van een nieuw boek erbij in de kast. Ik geniet van de lovende woorden van lezers (vooral wanneer het boek hun echt geraakt heeft, wanneer ze niet meer konden stoppen met lezen.).
Dus, ja, ik wil door. En dit is niet altijd makkelijk. Het schrijven wel, maar de onzekerheid erom heen niet. Wanhopig ben ik zelfs af en toe. ‘Wat kan ik nog meer doen om mijn boek onder de aandacht te brengen??’
Het enige juiste antwoord is: gewoon doorgaan.
Ademhalen. En doorgaan.
Reacties (0)