Sterk zijn!
Gezellig, het is vrijdag en iedereen is vrij! Het Koningspaar huppelde door Groningen en wij genoten van een vrije dag.
Net een nieuw tafellaken gekocht voor buiten op de tuintafel en eerlijk is eerlijk ik kreeg er spontaan goede zin van. Ik heb lentekriebels of beter gezegd: gewoon zin in zon en de zomer. En toch knaagt er iets. En dat knagende gevoel is mijn trek in lekkere dingen. Zin in Chocotofs, zin in Bros, zin in nootjes, zin in frietje met Sate! Zin in de nootjes die net door mijn man-to-be naar binnen zijn gewerkt. Hij wel! Ja, hij wel, want hij is zo slank als maar zijn kan en kan eten wat hij wil. Met verbazing heb ik zitten kijken hoe hij nog even een lepel suiker op zijn boterham met pindakaas kwakte. En wat deed ik, toen hij de borrelnootjes op at? Ik nam een wortel en een glas water. Koud water in een mooie kan en daarin drijven nu schijfjes citroen en wat blaadjes munt. Leuker kunnen we het niet maken….
En toch geeft mijn wilskracht wel voldoening. Het stomme wel is dat ik nu achteraf besef dat ik het nooit zo ver had moeten laten komen. Ook ik dacht te kunnen eten als een bouwvakker, maarja, berouw komt na de zonde.
Dus, kortom, ik ga er tegenaan. Niet alleen, want dan zou het me niet lukken. Ik heb een stok achter de deur. Een personal trainer. Ze is streng doch rechtvaardig. En vertelde me gisteren om vooral ook echt te gaan genieten en iets lekkers te eten dit weekend. CHIPS in een klein kommetje is echt toegestaan. Maar nee, nee, ik ben daar nog niet aan toe. Het gaat net zo lekker, hatseflats, weer een kilo eraf, die lijn wil ik vasthouden. En mijn eigen lijn straks ook. Niet spartaans, maar bewuster!
Reacties (0)