De eerste recensie is binnen!
De kop is eraf, mijn kop zit er nog op!
Ik ben blij. Schrijfster Tamara Haagmans schreef over Muurbloem op het platform Hebban het volgende:
“Een feelgoodschrijfster die ineens thrillers gaat schrijven? Oh jee dat kan nooit goed gaan!’ Dat was eigenlijk het eerste dat ik dacht toen ik las dat Gaby iets totaal anders ging doen. En toen las ik het boek zélf.
Muurbloem bestaat uit twee ‘delen’ .
Je hebt aan de ene kant Meneer Stevens die bij de psychiater zit (En die Stevens is echt compleet van het pad af, de weg kwijt, koekoek.) en aan de andere kant Daantje, die een soort van undercover gaat onder de naam Muurbloem om een artikel te kunnen schrijven over datingsites en vreemdgaan. Die twee hebben natuurlijk iets met elkaar te maken al heb je in het begin geen idee wat en kom je daar pas heel laat achter. Té laat.Het boek is een rollercoaster. Net als je denkt dat je het door hebt, komt er weer iets dat je op het verkeerde been zet. Als je denkt, ‘Nu weet ik zeker hoe het zit’ kom je weer van een koude kermis thuis, en als je dan eindelijk nagelbijtend en op jezelf scheldend roept ‘Waarom heb ik dat niet eerder gezien’ volgt er een climax waar je tranen van in je ogen krijgt.
Schoenmaker, blijf bij je leest noemen ze dat toch? Dat iemand moet doen waar hij goed in is (In Gaby’s geval dus feelgood schrijven, zou je denken.) Van mij mag ze gewoon ook thrillers blijven schrijven hoor, want dat kan ze óók.”
Altijd spannend, ik schreef het al eerder, het krijgen van een recensie. Een recensie kan je maken of breken. Gelukkig zijn er heel veel verschillende smaken en wanneer de een het boek amper weg kan leggen, ergert een ander zich groen en geel. Op dit moment leest mijn vriend mijn boek en vraagt me: wanneer gaat het nu spannend worden? Dus…..
Reacties (0)