Het einde en een nieuw begin!
En dan is opeens mijn boek af. Zomaar. Ik heb er om het verhaal nog even te rekken nog een epiloog aan vastgeplakt.
Een aantal meelezers gaven aan dat ze nog geen afscheid wilden nemen van Julia & Julia. Nou, ik ook niet.
Dit was werkelijk het meest heftige boek wat ik ooit geschreven heb. Hoe lang ik over dit verhaal gedaan heb? Volgens mij ben ik in april begonnen met schrijven en viel ik tijdens de zomerperiode helemaal stil vanwege vakanties en de verhuizing. Dus eigenlijk best rap gegaan.
Het gat is. Het zwarte gat. Maar ook weer niet. Er is n.l. nu al een expert met de redactie aan de slag. Heel bijzonder om haar aan het werk te zien. En het voelt heerlijk omdat ik weet dat mijn boek er veel beter door zal worden. Het rare is aan mijn schrijfproces is dat ik het schrijf en nooit terugkijk naar wat ik geschreven heb. Zo heb ik geen enkel boek van mezelf herlezen. Op een of andere manier kan ik dat niet. Het voelt misschien een beetje alsof je de verkering hebt uitgemaakt en dan neem je daarna ook afstand.
ik ga beginnen aan een nieuwe liefde; een nieuw verhaal. Een roman.En daar heb ik knetter veel zin in. Mijn blaadje met aantekeningen (de achterkant van mijn boardingpass) staat vol gekriebeld (5 zinnen in totaal) en dat is mijn leidraad in dit nieuwe verhaal. Nu even een titel bedenken.
Denken jullie mee? Welke spreekt het meeste aan:
- Just Drive!
- De Lissabon brieven
- Soms…
- De ommekeer
- Opeens heb je het!
- Verliefder kan niet.
Reacties (1)