Overpeinzing
Hoewel ik normaal over alles schrijf wat los en vastzit, krijg ik het niet over mijn hart om over de fietsende Anne te schrijven. Sterker nog, ik voel me vreselijk over de twee thrillers die ik geschreven heb. Alles in die twee boeken is pure fantasie. Niet echt. Fictie. Wanneer ik dan denk aan datgene wat het meisje heeft moeten meemaken, keert mijn maag zich om en krijg ik tranen in mijn ogen. Nee, ik kende haar niet, maar het drama is voor iedereen te dichtbij. Dichtbij en zinloos. Misschien is dat laatste nog wel wat het meeste pijn doet. Ik weet het niet.
En dan de sterren die ik kreeg voor Muurbloem. Ik las ze gisteren toen ik naast mijn dochtertje aan haar ziekenhuisbed zat. Ze gaven me wat troost en afleiding. Ben er ook wel knettertrots op dat mensen die ik niet ken, mijn Muurbloem mooi hebben gevonden. Maar alles is in het licht van #Anne nu wel even heel dubbel….
Het leven gaat door, maar hopelijk levert de discussie die nu in Nederland is ontstaan ook iets op…..
Reacties (0)