Vervolgverhaal deel 2 Janou
Deel 1 kun je hier lezen!
‘Waar moet ik beginnen? Ik ken hem via mijn werk, we hebben samen aan een grote opdracht gewerkt. Het werd een paar keer laat en een flesje wijn doet wonderen. Er was vooral een enorme aantrekkingskracht. Nu achteraf denk ik dat we te snel zijn gegaan. Hij stond op straat, min of meer en zou tijdelijk bij zijn vader intrekken. Ik bood hem een alternatief; ik had nog een kamer vrij. Dat was natuurlijk een makkelijke keuze en we verslonden elkaar bijna dagelijks. En het leven ging verder. Met ups en downs. En steeds meer ieder een eigen leven, druk met werk, dat vooral. De vakanties waren altijd super, op die momenten waren we weer echt dicht bij elkaar. Op dit tripje had ik zo’n kaartspel meegenomen met allerlei vragen over de relatie. Leek me leuk voor onderweg. Nou, dat was het dus niet. We lagen echt mijlenver uit elkaar over echt alles. Echt alles, Mila. Ik heb hem aangekeken en het leek alsof er een vreemde naast me zat, al het gevoel van affectie was opeens weg bij mij. En toen heb ik een laatste vraag gesteld, een vraag die diep in mij wel altijd al verborgen zat.’ Ze haalt diep adem en polst het gezicht van Mila. Mila knikt haar toe. ‘Ga verder. Je vroeg hem naar zijn kinderwens?’
‘Ja, dat heb ik gevraagd. En die wens was er niet, totaal niet. Hij had zelfs het idee dat ik die ook niet had, dat we beiden zouden werken tot ons pensioen en weet ik veel wat nog meer voor onzin.’
‘En toen heeft hij je uit de auto gezet? Vanwege zo’n discussie?’‘We kregen gewoon echt knallende ruzie. Het blijkt dat hij zich toch al ergerde aan me. Een aantal verwijten kwamen naar boven waarvan ik geen weet had. Daarnaast liet hij weten dat hij aan het sparen is voor een wereldreis, die hij zonder mij zou gaan maken. Mijn mond viel open. Ik voelde me een soort van gebruikt.’
‘Heb je hem dat gezegd?’
‘Nee. Zo zit ik dan ook weer niet in elkaar.’
‘Hoe vaak heb je dingen van hem geslikt? Heb je hem ooit ergens op aangesproken?’
‘Nee, eigenlijk niet. Ik hield het voor mezelf. Ik hou niet van ruzie.’
‘Les nummer 1: aangeven waar je grenzen liggen, is geen ruzie maken. Dat is een open gesprek voeren, dat ben jij waard. En jij bent het ook waard dat er rekening wordt gehouden met jouw gevoel…’ Mila knijpt haar zachtjes in haar hand wanneer ze ziet dat er bij Janou weer tranen naar boven komen.‘Hij heeft me toen een ultimatum gesteld. Of mee door rijden naar Nice en het hele baby gebeuren niet meer naar boven brengen of uitstappen.’
‘En toen ben je uitgestapt.’‘Ja, uit mijn eigen auto…’ Haar stem begint te beven. ‘Wat een ei, ben ik.’
‘Hebben jullie een gezamenlijke rekening? Hebben jullie een samenlevingscontract?’ Mila voelt dat haar advocatenverleden begint op te spelen. Het arme schaap.‘We hebben geen samenlevingscontract, maar wel een gezamenlijke rekening. Waarom vraag je dat?’
‘Misschien moet je die rekening even bevriezen, voordat hij de bloemetjes buiten zet in Nice.’Janou hapt naar adem. ‘Hij vroeg me wel voor de vakantie naar Nice om de rekening aan te vullen. Ik heb dat gedaan, maar hij nog niet. Denk je dat hij…?’
‘Ik ken hem niet, maar ik heb er geen goed gevoel bij. ’Janou heeft haar telefoon gepakt en opent haar rekening. Haar gezicht wordt lijkbleek. ‘Ik ben al te laat. Er staat geen cent meer op.’ Ze barst in snikken uit. ‘Ik had mijn hele salaris erop gezet en nu sta ik zelf in het rood. Ik kan hier niet eens overnachten, laat staan voor dit eten hier te betalen.’ De vlekken in haar nek worden roder en roder. ‘Niet huilen. Voor alles is een oplossing. Ik laat Sebastiaan met de bank bellen, hij is daar goed in. En daarnaast gaan we je auto als gestolen opgeven. Hij staat op jouw naam?’
‘Nee. Ik heb hem betaald, maar hij wilde de auto graag op zijn naam.’‘En wie betaalde de wegenbelasting en het onderhoud?’ Mila stelt de vraag maar weet het antwoord al. Janou slaat haar ogen neer. ‘Ben ik er ingetrapt? Was alles nep?’‘Dat hoor jij mij niet zeggen. Maar je hebt het hem wel erg gemakkelijk gemaakt, volgens mij. De grote vraag is nu of je van hem houdt. Wil je hem terug?’
‘Meen je dat nu?’‘Mensen zijn tot grote offers in staat wanneer ze echt van iemand houden.’ Mila kijkt Janou indringend aan.
‘Nee, ik wil hem niet terug. Ik voel me gebruikt. En eigenlijk voel ik me zelfs wel opgelucht.’ Mila moet glimlachen om al deze vechtlust in de tengere Janou. Het verdriet moet nog indalen.
‘We gaan een plannetje maken om jouw leven weer op de rit te krijgen. Dat geld en die auto, dat kan zomaar niet, maar daar zet ik Sebastiaan op. Je zei dat een fotoreportage wilde maken voor me, nou, dat is een prima idee. Ik betaal je daarvoor. Nee, geen gemaar! Ik krijg overmorgen nieuwe bezoekers hier en ik ga ze vragen of jij ze ook op de foto mag zetten voor een reportage. Jij kunt dan in ons huis een paar dagen logeren totdat je auto terug is en je geld.’ Mila voelt zichzelf helemaal op stoom raken en ziet het klip en klaar voor zich.
‘Je bent echt geweldig voor me, Mila. Maar vind Sebastiaan dit wel allemaal goed?’
‘Jazeker. Ik ken hem. En hij kent mij, wanneer ik iets in mijn hoofd heb, kan hij daar weinig tot niets meer aan veranderen.’ Ze zegt het met een knipoog, maar ze weet heel goed hoe dankbaar ze moet zijn met de steun van Sebastiaan.
‘Ik begin morgen dan al met foto’s maken. Bedankt dat je mij deze kans geeft.’ Janou staat op en geeft Mila een kus.
‘Nee, jij bedankt. Gewoon dat je er bent.’
‘Dames, wat is het hier weer gezellig! Ik ben op tijd terug voor het eten, maar volgens mij staat er nog niks op tafel.’ Sebastiaan komt de keuken binnengelopen en lacht joviaal naar de dames.
‘Zeg, holbewoner!’ Mila lacht naar hem en wanneer ze op wil staan uit haar stoel, houdt Sebastiaan haar tegen.
‘Zitten blijven of nog beter, vertrekken jullie maar naar buiten. De loungeset staat er niet voor niks.’
Mila staat op en kust hem op zijn mond, kort maar teder. Ze wisselen een snelle blik en Mila voelt dat hij begrijpt wat er speelt. Janou staat ook op en loopt met Mila naar buiten. ‘Het is echt heerlijk hier en je tuin is prachtig!’ Herrie komt aangerend en gaat op Janou haar voeten zitten en rolt zich dan op zijn buik. ‘Oh, wil jij geaaid worden!’
Reacties (1)