Dochter
Ze zit in dezelfde ruimte als ik nu. Ik schrijf en zij leert. Af en toe vraagt ze iets aan. Soms over bedrijfseconomie, soms of ik iets voor haar wil halen (de oplader, wat drinken, etc) en soms vraagt ze opeens een random iets. ‘Mama, waarom is die Rayan eigenlijk dood gegaan?’
Daarnet zei ze: ‘Je bent vast blij met het feit dat ik echt alles tegen je vertel en nooit kan liegen?’
En ja, dat ben ik. Geen cadeau voor moederdag of wat dan ook dat daaraan kan tippen. Haar vertrouwen aan mij en de wens om dat wat ze meemaakt met me te delen, laat mijn hart vaak huilen van geluk. Gelukkig deelt ze ook haar verhalen met vriendinnen, meer details, denk ik dan. Maar in de basis komt ze naar mij en deelt en wil dan ook echt weten wat ik ervan denk.
Deze verbinding hoop ik nooit te verliezen!
Reacties (0)