Goed uitgerust?

Mijn telefoon vraagt elke morgen of ik goed uitgerust ben. Ik kan dan aangeven hoeveel ik heb geslapen. Vannacht weer eens heerlijk weggedroomd en mijn uren gemaakt. Een mens voelt zich dan zoveel beter. Mijn gesnotter is er nog steeds, maar ik mag hopen dat ik aan de beterende hand ben.

Daarnet een blokje met de hond gelopen, de zon kriebelde heel even mijn neus. En opeens kreeg ik weer dat gevoel: wat heb ik het ontzettend goed! Ondanks een stevige griep van nu al meer dan een week, heb ik het gewoon goed. Nieuwe gordijnen in de woonkamer, mijn radicale Ik kan het ook volhouden (met minder snoepen), de kinderen zijn vrolijk en zijn sterke karakters aan het worden. Vanmorgen lagen ze bij mij in bed. En dat voelt goed! Ik zie ze groeien en stappen maken en ik mag daar bij zijn. Help ze ermee en zie hoe ze alle drie anders zijn, de een nog aftastend en soms liefelijk onzeker, de ander vol bravoure en teveel boosheid wanneer iets eens een keer niet lukt, de ander vol humor en gewoon ontzettend lief en gevoelig. Wat ze delen is een groot gevoel voor gevoel. Hun empathisch vermogen is ontzettend goed ontwikkeld en dat vind ik een geweldig iets!!

Ik liep ook over mezelf na te denken, wat heb ik diep gezeten en wat was het leven af en toe zwaar. Heb ik alles wat zwaar is gewoon weggestopt en lijken alle sporen verdwenen of is mijn veerkracht echt zo groot? Misschien een beetje van beiden. Misschien is het de wijsheid met de jaren. Misschien is het dat ik heel goed weet wie ik wil zijn en wat ik wil achterlaten…

Het voorwoord geschreven door Karen Northshield voor mijn boek Nooit meer Bang heeft mijn ogen nog eens extra geopend. Ik kan het nu nog niet met jullie delen, maar na de boekpresentatie is het voor iedereen te lezen. Doe er je voordeel mee, denk ik dan.

Het nieuws is nu op de radio. Eigenlijk wil ik daar helemaal niet meer naar luisteren, heb dat ook echt een hele tijd niet gedaan en ik moet zeggen: mijn leven werd er beter door. Ik sluit mijn ogen niet voor ellende op de wereld, maar laat het op een andere manier binnenkomen, door er iets aan te doen. Te beginnen bij mezelf, met kleine dingen. In harmonie leven, dat is mijn droom voor nu. En dat doen we nu in ons gezin en dat maakt dat het leven goed is. En dan zijn er nog de extraatjes, mijn vriendinnen die bellen om te vragen hoe het gaat. Vrienden die meedenken over dingen in het leven die lastig voor me zijn en daardoor ben ik in staat stappen te nemen die ik “alleen” niet zou durven of kan nemen omdat ik soms een softie ben. En dan is hulp wel prettig.

En waarom ik dit stukje schrijf? Geen idee. Ik vind schrijven fijn. Het delen van gevoel. En omdat ik nog geen puf heb om aan mijn nieuwe boeken te schrijven, dat hoeft ook niet. Is geen moeten, maar vooral genieten.

 

Reacties (0)

Reageer

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht.